zaterdag 18 september 2004

'Kaamil' in Nederland

Tijdens een kaamil wordt door verschillende mensen tegelijkertijd uit de koran voorgedragen. Zo’n kaamil wordt georganiseerd wanneer het overlijden van iemand wordt herdacht, wanneer de organisator van de kaamil Allah wilt danken voor wat Hij hem of haar heeft geschonken of om diverse andere (persoonlijke) redenen.

Via mijn schoonfamilie, woonachtig in Senegal, ben ik bekend met het begrip kaamil, (zie video onderaan deze bijdrage) maar wat ik niet wist is dat het een gebruik is wat in vele andere islamitische landen voorkomt. In onze buurt woont een gezin dat vele redenen heeft om Allah soebhana wa ta’ala te mogen danken. Om die redenen heeft dit gezin vandaag een kamile georganiseerd (in hun land noemen ze het wadat).

Kort na het middaggebed loopt de woonkamer vol – de banken zijn opzij geschoven om plaats te maken. De genodigden wordt eerst een copieuze rijstmaaltijd voorgeschoteld met veel vlees, groenten, rozijnen en bananen. Na het bezinken van de maaltijd worden dan, door twee genodigden, op zachte toon enkele soera’s voorgedragen.

In Senegal wordt een kaamil meestal voorgezeten door een oustaze. Aan elke genodigde die al aanwezig is, of tijdens de kaamil binnen komt, wordt dan een ‘juz’ of een ‘hizb’ uit de koran gegeven om te reciteren. Zo wordt de hele koran, mashallah, in zo’n drie kwartier van begin tot het eind voorgedragen. Dit klinkt, mashallah, als een zoemend geroezemoes waar de stem van de oustaze bovenuit klinkt.

Hier in Nederland is het vaak niet mogelijk om kaamils op dezelfde grote schaal te organiseren als in de moederlanden van de hier woonachtige moslims. Daarom zijn er vandaag wellicht te weinig genodigden om de gehele koran te reciteren, van de Fatihah tot en met An-Naas. Nochthans, mashallah! Alhamdulillah dat ik hier in mijn stad bij deze kaamil aanwezig mag zijn; na het reciteren uit de koran wordt er nog even nagepraat over religieuze en wereldlijke zaken, tot het uur daar is voor salaat al-asr. Na het gezamenlijk gebed gaat iedereen huiswaarts. Ik smeek Allah soebhana wa ta’ala of hij aan het gezin waar deze kaamil is gehouden nog meer van Zijn zegeningen wilt schenken. AMIEN

www.youtube.com/watch?v=K_QXeJ5deBo

Een levensles

Vanochtend bij het openen van mijn e-mailbox: ik ontvang een e-mail met als afzender ene ‘La Morena’ en als onderwerp ‘echt mashallah’. Ik open de e-mail en mashallah (inderdaad!) ik zie onder de titel “Een Antwoord op je levensvraag” een pracht van een gedicht. Ritmisch dik in orde met hier en daar wat “breaks” om het maar in muzikale termen te beschrijven :-).

Mijn vrouw kent het verhaal: ook in Senegal is het verhaal over de engel-des-doods die een zondige man bezoekt bekend. Nu ik er zo over nadenk: het ademt een sfeer uit die ik ken van (middeleeuwse?) gedichten die ik leerde in mijn middelbare-school-tijd tijdens ‘Nederlands’. Gezien het ritme zou het ook zo een rap kunnen zijn uit de hedendaagse tijd. Kortom, het is een tijdloos verhaal voor alle culturen.

Lezer(es), mocht jij mij meer kunnen vertellen over het originele verhaal, waar het vandaan komt en dergelijke, stuur mij dan een berichtje (zie de ‘EMAIL’ button in het weblog menu). Update d.d. 12 maart 2012: Je kunt me het beste een bericht sturen via Twitter @AbdulwadudLouws


EEN ANTWOORD OP JE LEVENSVRAAG

Dit is het verhaal van een gewone man
Die handeld’in strijd met Allah`s plan
Wanneer u uzelf hierin weerspiegelt ziet
Heb dan berouw en zondig verder niet

Het was eens midden in de nacht
Toen de dood de man een bezoekje bracht
De man riep luid: “Wie klopt daar aan?”
“Ik ben Malak-al-Mawt, laat me binnengaan.”

De man kreeg het koud en dan weer heet
Rilde en trilde en baadde in het zweet
Schreeuwde tegen zijn slapende vrouw
“Laat hem weggaan, alsjeblieft, en gauw!

“Engel des doods, neem mijn leven niet
Ik ben nog niet klaar, zoals je ziet
Mijn familie is afhankelijk van mij
Dus geef me nog wat tijd erbij.”

De engel klopte, weer en weer
“Vriend, je leven nemen doet niet zeer
Het is je ziel, waar God om vraagt
Het helpt niet als je nu nog klaagt.”

Hysterisch huilend riep de man,
“Oh engel, de dood: ‘k ben zo bang ervan
Ik geef je goud, ik word je slaaf
Maar zend me toch niet naar het graf.”

“Laat me erin, vriend”, zei de engel toen
“Kom uit je bed, snel! Opendoen!
Want, laat jij me nu niet zelf erin
Dan kom ik door de deur gelijk een djinn.”

De man pakte een pistool om zich te weren
Alsof een engel dat zou kunnen deren
“Ik schiet nog liever je hoofd eraf
Straks lig je in je eigen graf.”

Maar de engel stond al naast zijn bed
“Vriend, je ondergang is ingezet
Engelen sterven immers niet, dom mens
Leg je pistool toch weg, het is Gods wens.

“Waarom ben je zo bang, vertel eens man
Om te sterven volgens Allah’s plan?
Glimlach nu maar en laat geen traan
Wees blij, dat je naar Hem terug mag gaan.”

“Oh engel, ‘k schaam me zo en buig mijn hoofd
Vergeten was ik God, Zijn naam en Zijn geloof
Werkend voor geld verdeed ik zo mijn tijd
Zelfs niet denkend aan mijn eigen gezondheid

“Allah`s geboden gehoorzaamde ik niet
Vijf keer bidden? Dat deed ik niet
De Ramadan zag ik komen en gaan
Maar had geen tijd vol berouw te staan

“De plicht van de Hajj heb ik uitgesteld
Dat vond ik zonde van mijn tijd en geld
Liefdadigheid heb ik genegeerd
En steeds meer rente gegenereerd

“Ik zag geen kwaad in een slokje wijn
Vond het gezellig met vrouwen te zijn
Oh engel, neem me alsjeblieft niet mee
Spaar mijn leven nog een jaar of twee

Dan gehoorzaam ik voortaan de koran
Ja, vijf keer bidden, van nu af aan
Vasten en de hajj zal ik volbrengen
En zal me niet in andermans zaken mengen

“Ik zal aan anderen geen rente vragen
En liefdadigheid geven alle dagen
Ik zal me niet over het wijnglas buigen
Maar van Allah`s eenheid getuigen.”

“Wij engelen doen alles op Gods bevel
Wij kunnen niets doen tegen Zijn wil
De dood is voorbeschikt voor iedereen
Man, vrouw of kind; uitgezonderd geen

“Dit is je laatste moment dus kom erbij
Je verleden trekt aan je voorbij
Hoewel ik je angsten begrijpen kan
Is het nu te laat voor tranen, man

“Jarenlang heb je op aarde kunnen leven
Je hebt nooit geld aan armen gegeven
Je ouders heb je niet gerespecteerd
En nooit iets van je fouten geleerd

“Dagelijks negeerde je d’azaan
Je las nooit eens een stuk uit de koran
Beloften brak jij altijd, je leven lang
Voor jou waren zelfs je vrienden bang

“Goederen opgepot, gigantische winst
Jouw personeel verdiende wel het minst
Geld verdienen was je grootste plezier
Ontspannen deed je met gokken en bier

“Met vitaminepillen hield jij je gezond
Terwijl je nooit aan iemands ziekbed stond
Ook heb je nooit een liter bloed gegeven
Voor het redden van een andermans leven

“O mens, je hebt zoveel verkeerd gedaan
En bij hulp-acties aan de kant gestaan
Jij hebt andere mensen nooit vergeven
Kijk jij maar eens terug op je eigen leven

“Het paradijs voor jou? ‘k Heb geen idee!
Eerder de hel, een grote vlammenzee
Je kunt je zonden niet afbetalen
Ik ben hier om jouw ziel te halen.”

Het eind is triest aan dit verhaal
De man had tot dan geen enkele kwaal
Sprong schreeuwend uit zijn bed en kwam ten val
Viel plotseling dood, een hartaanval?

O lezer, wellicht heeft dit verhaal
Voor u een boodschap, een moraal
Wanneer de dood dan komt, zijn wij onvoorbereid
Dus gebruik iedere minuut van uw spaarzame tijd

Verander uw leven nu het nog kan
Zodat u het paradijs straks binnen kan

vrijdag 17 september 2004

Six Flags alleen voor moslims (IV)


Vandaag is het Muslim Only dag in het Six Flags Great Adventure amusementspark in New Jersey (VS). Ik ben benieuwd of er in de (NL) pers nog op enigerlei wijze aandacht aan wordt besteed… :-)

zie verder mijn “Six Flags” weblogbijdragen nrs. I, II en III

donderdag 16 september 2004

Persdrang (II)

April 1997: ik kijk uit naar het nieuwe nummer van Blvd. Ik ken het hele blad nog niet, dus het is even zoeken op de schappen tussen alle andere week- en maandbladen.

Wanneer ik het blad in handen krijg schrik ik me te pletter. Verstopt tussen SM-achtige “modefoto’s”, een artikel over een natuurlijke drug uit het Braziliaanse regenwoud (Ayahuasca), babes met baarden en andere bizarre foto’s en reportages staan interviews met drie mensen die voor de gelegenheid allemaal zijn bestempeld tot relishoppers. De pers heeft ook vaak de drang tot ‘stempelen’, dat blijkt.

Tot relishopper 1 is gebombardeerd ene Nistal van Veen ‘Sanyassin van Osho’,
Relishopper 2 is yours truly en
Relishopper 3 is ene Huub Bogaers ‘Lid van de Jezus-fanklub’.

Bestempeld als relishopper en deel uitmakend van een drugs- en SM-verheerlijkend blad: had ik dit vooraf geweten, dan had ik nooit met het interview ingestemd. Laat dit een les voor je zijn, lezer(es)! Voor je akkoord gaat met een interview, informeer je eerst grondig over de achtergrond van de journalist(e) en het medium (welke krant, welke omroep, etcetera); en dan nog kan je voor verrassingen komen te staan!

Maar goed, hier volgt dan zoals beloofd de letterlijke weergave van het Blvd.-interview. Mijn andere kanttekeningen kun je lezen in mijn weblogbijdrage “Persdrang (I)“. Zinnen in het blauw en voorzien van een highlight zoals hier zijn opmerkingen van mij die geen deel uitmaken van het artikel maar zijn toegevoegd om delen van het artikel te corrigeren.

Uit: Blvd., april 1997, pagina 59 “Wilco Abdulwadûd – Moslim Relishopper 2 – Wereldverbeteren met de franciscanen”
[Ik heb mij indertijd wel in religie verdiept door die franciscanen, maar heb mij nooit met het katholicisme verbonden gevoeld; Abdulwadûd]
Tekst: Nathalie Faber

“Het Nederlands Hervormd zijn werd er vroeger bij mij thuis flink ingehamerd. Ik moest elke week naar de zondagsschool en later naar catechisatie. Maar ja, de oude verhalen uit de bijbel hadden helemaal niets met mijn leven te maken. Zelfs als er een link met het heden werd gelegd, kon ik er nog niets mee. Dus toen ik op mijn 17e jaar niet meer naar catechisatie hoefde, heb ik mij van het christendom afgekeerd.

“In diezelfde jaren ontdekte ik een manier om invulling te geven aan mijn leven. Ik zou de wereld verbeteren. Dus ging ik mij bewegen in pacifistisch ‘socialistiese’ kringen. Zo zat ik in het vredesaktiekamp te Woensdrecht, midden jaren tachtig. Toevallig waren daar in het kamp ook een aantal katholieken: franciscanen, [nee!, die hadden een eigen onderkomen in het dorp] die twee keer per dag in een processie naar de hoofdpoort van de basis gingen om daar voor vrede te bidden. Op één of andere manier fascineerde me dit enorm. En tja, omdat het bloed toch kruipt waar het niet gaan kan, ging ik me toen weer bezig houden met het geloof. In die tijd zocht ik duidelijk naar een leidraad in mijn leven, maar die linkse scene bracht me toch niet echt verder. Bij nader inzien vluchtte ik in het ‘wereldverbeteren’. En vergat daarbij mezelf.

“Er kwam een tijd dat ik echt niet meer wist waar ik het zoeken moest. Op een gegeven moment ben ik naar Senegal vertrokken. Verandering van plaats doet leven, dacht ik. Tijdens mijn verblijf in Senegal zag ik een manier van leven die ik prachtig vond. Kleine dingetjes in de omgang tussen mensen, de manier van groeten en zo, en de hechte familiebanden. Dat sprak me aan. Ik wist wel dat ik te maken had met moslims, maar wat ik niet wist was dat die levenswijze en de islam zo direct met elkaar verbonden zijn. Daar kwam ik pas achter ná de vakantie, toen ik weer thuis was, en de islam ging bestuderen. Om maar een banaal voorbeeld te noemen: de reiniging met water na de stoelgang. Dat moest [daar in Senegal], want door papier zou de afvoer van het toilet verstopt raken. Maar het is dus ook een voorschrift binnen de islam om je na de stoelgang met je linkerhand – je rechterhand is om te eten [en te groeten] – te reinigen met water.

“Later kwam ik in aanraking met een Indonesische moslimgemeenschap. De Nederlanders daar waren meestal de Hollandse schoonzonen van Indonesische schonen. Dat dachten ze van mij dus ook. “Waar is je vrouw,” werd er gevraagd. Dat was wel grappig. Ik voelde me snel opgenomen in die gemeenschap en eigenlijk heb ik daardoor in korte tijd de shahada (getuigenis) gedaan. Je zou kunnen zeggen dat ik me vrij snel heb ‘overgegeven’ of ‘onderworpen’ aan God.

“Ik ben nu een jaar moslim en eigenlijk is dit pas het begin van mijn spirituele zoektocht. Maar ik heb nu tenminste wel een idee wáár ik het moet zoeken. De islam reikt me een aantal praktische zaken aan, op vaste tijden, waar ik iets mee kan: het vasten, de gebeden die vijf keer per dag terugkeren. Het zijn geen rituelen zonder inhoud, het zijn middelen om inhoud te geven aan mijn bestaan.”

woensdag 15 september 2004

Persdrang (I)

De pers, als ik even mag generaliseren, heeft nogal de drang de actualiteit naar eigen goeddunken te vormen. Daar kwam ik in het eerste kwartaal van 1997 duidelijk achter.

Medio februari 1997: ik ben bijna een jaar moslim (nog alleenstaand) en aanwezig bij een forumdiscussie over de participatie van diverse islamitische instanties bij een nieuwe Nederlandse imamopleiding. Dit forum vind plaats in De Balie (Amsterdam). Na afloop loopt free-lance journaliste Nathalie Faber op mij af. Zij heeft mijn naam gekregen van imam Abdulwahid van Bommel (één van de forumleden) en vraagt of ik bereid ben door haar gexefnterviewd te worden. Argwanig vraag ik hoe het artikel er uit gaat zien. “De lezers krijgen alleen maar citaten te lezen, ik voeg niets toe,” zegt ze met een onschuldige blik in de ogen. “Het gaat mij om jouw zoektocht naar de religie van jouw keuze.” Ze vraagt of ik het blad Blvd. ken. “Nee” zeg ik.

Medio maart 1997: het interview wordt afgenomen in een Grand Café bij een bekend hotel in Amsterdam. In een ruimte achteraf zitten we tegenover elkaar. Nathalie Faber heeft een camera meegenomen (?!). “Ja, ik heb geen cassette-recorder die het doet op dit moment. Ik neem even een shot van je gezicht en daarna richt ik de lens alleen maar op je handen. Het gaat mij om de audio, om jouw woorden die in het artikel terecht zullen komen.” Ik vraag mij nu af of mijn handen nu niet ergens in één van haar “crossmedia-projecten” terecht zijn gekomen. Via Google kom ik er namelijk vandaag, woensdag 15 september 2004, achter dat zij nu samen met iemand anders “crossmedia-projecten” doet onder de naam Cut ‘N’ Paste. Het eindresultaat van het interview is niet wat ik op basis van de voor-informatie van Nathalie Faber heb mogen verwachten (incha Allah publiceer ik binnenkort het complete interview op mijn weblog).

dinsdag 14 september 2004

In Memoriam: Serigne Abdoul Aziz Sy ‘Dabaakh’

Dabaakh 1934-1997
Vandaag, vanaf ca. 12.00 uur (Nederlandse tijd) is er op het Senegalese radiostation RFM een speciale uitzending, verzorgd door Oustaze Mouhamed Oul-Amine Dondé, waarin het overlijden wordt herdacht van de khalif générale van de Tijani’s van Senegal: Serigne Abdoul Aziz Sy ‘Dabaakh’, een oom van de huidige khalif générale Serigne Mansour Sy ‘Borom Daara Yi’. Zeven jaar geleden toen hij overleed was het heel somber weer, de lucht was geel als vóór een hevige regenbui. “Zelfs de hemel en de aarde huilden die dag” wordt er nu nog steeds gezegd.

[Senegal kent een aantal moslimbroederschappen waarvan de Tijani confrèrerie de grootste is; mijn schoonfamilie behoort ook tot die broederschap]

De uitzending is in het Wolof, dus ik versta er niet veel van. Gelukkig vertaalt mijn vrouw delen van het programma, zodat ik de boodschap toch meekrijg. Naast fragmenten van toespraken door ‘Dabaakh’ (ook wel gespeld als Dabax, Dabakh, Dabbakh, etc) zijn er ook vele chants religieux te horen waarin de stem van ‘Dabaakh’ duidelijk aanwezig is; heel inspirerend! Mashallah! Aanstaande vrijdag 17 september incha Allah zal in Dondé’s reguliere uitzending van het programma “Yoor Yoor Ajuuma” (11.05-13.55 uur NL zomertijd) of “Waxtaanu Ajuuma” (16.05-18.00 uur NL zomertijd) meer aandacht worden besteed aan Serigne Abdoul Aziz Sy ‘Dabaakh’. Ik hoop dat er dan vooral de Wazifa en zikr en chants religieux te horen zijn.

Dit zijn de drie url’s via waar je (met RealPlayer) naar RFM, Radio Futurs Medias 94.0 FM Dakar, kunt luisteren:
www.futursmedias.net/rfm.rm
www.futursmedias.net/audio.php
208.45.137.229:8008/listen.pls

Voor meer informatie over de Tijani broederschap (in het Frans) kun je terecht op de volgende min of meer officiële websites:

[1] 207.36.244.65 [update d.d 19/11/2004: bij deze url wordt 'de bewerking afgebroken' en wordt je direct geleid naar wat video's van Mawloud 2004: 207.36.244.65/gamuu/gamou.asx met Windows Media Player]
[2] www.latijaniya.sn [update d.d 19/11/2004: deze url brengt je nu ineens naar de website van de Senegalese televisie, RTS??!]
[3] www.zawiyatijaniyya.sn [update d.d. 19/11/2004: deze url brengt je nu naar de complete(?) officiële(?) website van de tijani's van Tivaouane] Eigenlijk is website [3] de oorspronkelijke versie van website [2], terwijl website [1] weer wat aanvullingen heeft op [2], zoals de draaiende advertenties op de pilaar rechts in beeld (de makers hebben niet veel kaas gegeten van website-beheer). Er is te veel aandacht besteed aan de ‘ambachtelijke’ vormgeving, wat de overzichtelijkheid en leesbaarheid niet ten goede komt. Maar als we het hebben over websites waar we volledige informatie over de Tijani’s van Tivaouane kunnen vinden, dan zijn dat toch dè websites waar men terecht kan.

Er is ook nog een officieuze tijani website, gemaakt door een enthousiaste aanhanger. Deze website is echter nog onoverzichtelijker dan de drie boven genoemden. Mocht je je een weg kunnen banen door de reclames (het is een gratis gehoste website) en de schijnbaar willekeurig geplaatste illustraties, èn je Frans is goed, dan kun je interessante informatie aantreffen over de Tijani Broederschap. Dit is de link: membres.lycos.fr/tivaouane UPDATE 14 MAART 2012: Deze webpagina is volgens een mededeling op het scherm een ‘gerapporteerd aanvalsprogramma’ o.i.d. Ik klikte direct weg en adviseer je dringend om deze website niet (meer) te bezoeken.

UPDATE D.D. 9 SEPTEMBER 2015: De website www.asfiyahi.org is al enige jaren dè online plek voor tijani's in Senegal en daarbuiten.

UPDATE D.D. 13 SEPTEMBER 2015:
Vind het Senegalese (web)radiostation van jouw keuze

op sunufm.com

zondag 12 september 2004

Wallah Be (III)

ER WAS EENS Nee, er ìs een jongetje dat Aksel heet; hij is gefascineerd door stoere moslimjongeren. Samen met zijn vriendinnetjes Annika en Fatima bereidt hij zich voor op een heus ‘songfestival’. En passant nemen de drie ook nog de zorg op zich voor een zwerfhond. Deze drie rode draden worden ingenieus gewoven tot een amusante film: nergens is het broddelwerk, alles heeft een functie in het geheel. Kijk, zó wil ik een film hebben. Dat het geheel soms wat al te sprookjesachtig overkomt – eind goed al goed – neem ik voor lief, sterker nog: dat mag ook wel eens in een tijd waarin alles maar zo realistisch mogelijk op het witte doek getoond ‘moet’ worden. Mocht regisseuse Pia Bovin de bedoeling hebben gehad op een speelse manier het publiek kennis te laten maken met een aantal pijlers van het islamitisch geloof, dan is zij daar zeker in geslaagd.

De eerste pijler – De shahada 
Aksels fascinatie voor islam blijft oppervlakkig, totdat hij bij Fatima thuis getuige is van Fatima’s vader die het ochtendgebed doet (blijkbaar haalt hij het in, want buiten is het al helemaal licht :-). Door Fatima komt hij in contact met een imam. “Ik ben ook moslim, hoor” zegt het ventje tegen de imam. “Maar heb je dan de geloofsgetuigenis gedaan?” vraagt deze. Nee, dus. Van zijn vader krijgt Aksel toestemming om moslim te worden. Vol vuur zegt hij thuis de geloofsgetuigenis, de shahada, in zijn eigen taal, terwijl hij vreemd wordt aangekeken. Dan volgt één van de leukste scènes uit de film: in één ruim shot zien we de imam en Aksel in een auto. De imam zegt de shahada in het Arabisch, terwijl Aksel hem met enige moeite nazegt. Wanneer het Aksel uiteindelijk is gelukt de shahada uit te spreken, vraagt hij aan de imam ongeduldig “Enne, ben ik nu moslim?!”

De tweede pijler – De salaat
Aksel neemt Ali (de grote broer van Fatima èn de vriend van Aksels zus Mia) mee naar de moskee. Daar leert Aksel hoe hij de woedoe moet doen, de rituele wassing vóór de salaat, het islamitisch gebed, terwijl hij zich afvraagt waarom hij ook niet zijn buik moet wassen. Daarna doet hij samen met de rest van de moskeegangers de salaat, terwijl hij voortdurend gecorrigeerd wordt door Ali en iemand anders. Ik lig werkelijk in een déuk bij die scène; het doet mij denken aan vroeger (zie mijn weblogbijdrage “Een niet-moslim die de salaat verricht“). Uiteindelijk brengt het ‘songfestival’ de families van Fatima en Aksel c.q. Achmed samen. En ze leven nog lang en gelukkig; incha Allah.

Let op : woensdagmiddag aanstaande wordt deze film incha Allah opnieuw uitgezonden op Nederland 3. Aanvangstijd: 13.32 uur.

Wallah Be (II)

Tussen de bedrijven door werp ik vanochtend af en toe een blik op de televisie. Kromme tenen krijg ik in het begin, een glimlach wanneer Aksel Allah om vakantie vraagt (hij heeft duidelijk nog niets begrepen van de salaat :-) maar mijn hart smèlt werkelijk tijdens wat ik maar voor het gemak de ‘bekeringssequentie’ noem (een sequentie is een serie van bijelkaar horende scènes). Dat aan het eind Achmed weer Aksel genoemd wil worden geeft niet, is wel zo realistisch. Wie weet dat Aksel later als volwassene meer weloverwogen de keuze voor islam kan maken, incha Allah :-) . De video heeft alles opgenomen; ik zal later incha Allah de film nog eens rustig doornemen en mij vooral concentreren op die ‘bekeringssequentie’.

zaterdag 11 september 2004

Wallah Be (I)


Ik heb veel gehoord over “Wallah Be” (DK, 2002). Ben benieuwd. Morgen komt deze Deense kinderfilm om 09.35 uur op Nederland 3, incha Allah; woensdagmiddag om 13.32 uur incha Allah is de herhaling. Mijn eerste indruk, afgaand op de informatie uit de pers, is gematigd positief.

www.cinema.nl/films/1891401/wallah-be

woensdag 8 september 2004

Six Flags… (III) / AHA-Erlebnis (IV)

Nu ik die reactie van een moslima op de film “Submission” even heb laten bezinken, begrijp ik pas echt waarom moslim(a’)s soms even één dag voor zich alleen willen hebben. Om even één dag niet op je hoede te hoeven zijn. Om even één dag jezelf te zijn: tijdens het gebed maar ook tijdens amusement. Dit geldt natuurlijk met name voor moslim(a’)s die zich traditioneel kleden en daardoor duidelijker als moslim(a’)s herkenbaar zijn. Dit in tegenstelling tot niet-traditioneel geklede moslim(a’)s zoals mijn vrouw en ik.

Lees ook:
AHA-Erlebnis (I) 25 juli 2004
Six Flags alleen voor moslims (I) 21 augustus 2004
Six Flags alleen voor moslims (II) 23 augustus 2004
AHA-Erlebnis (II) 4 september 2004
AHA-Erlebnis (III) 6 september 2004

maandag 6 september 2004

AHA-Erlebnis (III)

Zojuist een reactie ontvangen op mijn bijdrage over de film ‘Submission’. Deze reactie heeft mij zeer getroffen; ik had de hele commotie nog niet gezien door de ogen van een moslimvrouw die daadwerkelijk naar ‘Submission’ heeft gekeken. Ik wil je haar reactie zeker niet onthouden.

[begin citaat]

Assalaamoe aleikoem, Ik heb je commentaar gelezen en mashallah dat je er zo rustig bij kan blijven (misschien moet je hem toch eens in het echt zien?) (doe maar niet, je wordt er echt misselijk van). Ik weet het niet broeder, tot nu toe was ik het met je eens en dacht ik ook (over de columns van Theo bijv.) laat maar kletsen, verspilde energie, maar ik geloof niet dat ik hierbij gewoon kan blijven zitten. Iedere khafier die mij nu ziet (en de film gezien heeft) zal honend het beeld van die half blote moslima erbij verzinnen, ik voel me in mijn eer aangetast; ik voel me niet meer ‘beschermd’ door mijn kleding, snap je? Bovendien hebben ze het lef om de Islam te ‘beschuldigen’ van incest, mishandeling en onderdrukking, terwijl je echt schrikt van de cijfers van incest, (kinder)mishandeling, onderdrukking en alcoholisme van de zogenaamde beschaafde en ‘vrije’ bevolking in Nederland. Ik ga er nog eens flink over peinzen en incha Allah toont Allah me de juiste weg om dit aan te pakken. Assalaamoe aleikoem wa rahmatoellahi wa barakatoeh, een moslima.

[einde citaat]

Wanneer ik de film daadwerkelijk gezien zou hebben was mijn reactie wellicht anders geweest; daar heeft ze helemaal gelijk in. Alhamdulillah heb ik de film niet gezien en kan ik op die manier een bijdrage leveren aan mijn moslimzusters en -broeders door mijn bewaarde kalmte. Het is inderdaad makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik zeg het nog maar een keer: sta boven die provocaties van Ayaan Hirsi Ali (AHA), Theo van Gogh en anderen, laat ze links liggen, hoe moeilijk dat ook is!

zondag 5 september 2004

Dit verzin je niet... (I)

Mijn vrouw en ik zijn samen fietsend veel te vinden in onze stad. Of we doen samen boodschappen, of ik vergezel haar naar één van haar adressen waar ze werkt als alfahulp, of we maken zomaar een ritje. In de regel rijdt mijn vrouw een meter of wat achter mij aan. Nee, dat doet ze niet omdat dat zou moeten voor ons als moslims, maar gewoon om mijn achterwerk en de rest van mijn figuur eens goed te bekijken -__-

zaterdag 4 september 2004

AHA-Erlebnis (II)

Submission = ‘onderworpen-, onderdanig-, nederigheid’ Submission = ook ‘oordeel’ (‘in my submission’ > ‘volgens mijn oordeel’) Bron: Wolters’ Woordenboek, Engels-Nederlands

Mijn naam is Abdulwadûd: Abdu-al-Wadûd: “De slaaf/dienaar van De Liefderijke”: ik ben incha Allah dus een dienaar van Allah, soebhana wa ta’ala. Ik ben incha Allah onderworpen aan Hem, onderdanig aan Hem, nederig ten opzichte van Hem. Een moslim hoort zich alleen aan Hem te onderwerpen, een moslim hoort zich alleen voor Hem ter aarde te werpen.

Laat dus oordelen, submissions, van anderen voor wat ze zijn. Al volgen er na de korte film “Submission Part 1″ nog -tig andere (body) parts van de handen van Ayaan Hirsi Ali (AHA) en Theo van Gogh: onderwerp je niet aan hun oordeel, ga niet in op hun provocaties. Sta er boven! Denk aan wat Allah, soebhana wa ta’ala, heeft gezegd in het hoofdstuk Al-Kafiroen/De Ongelovigen: “Zeg: (…) Derhalve voor u uw levenswijze en voor mij mijn levenswijze.” Laat AHA en TvG gewoon links liggen, je energie kun je beter gebruiken, voor de versterking van je imaan bijvoorbeeld.
Koran 109:1-6

In naam van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle.
Zeg: “O gij ongelovigen,
Ik bid niet aan, wat gij aanbidt,
Noch gij bidt aan, wat ik aanbid.
Noch wil ik aanbidden, wat gij aanbidt,
Nogmaals gij wilt niet aanbidden wat ik aanbid.
Derhalve voor u uw levenswijze en voor mij mijn levenswijze.”

Allah’s Woord is Waarheid