Jihaadoennafs – Nieuws van het front (II)

STROOMSTOTEN Sinds ik het mij kan heugen, associëren mijn hersenen er lustig op los in de vorm van gedachtestromen. Je suis toujours au courant, dus. Hoewel, zó komt een stroom op, zó ebt het weer weg. Een stroomstoot zeg maar, te vergelijken met de pop-ups waarmee tot een paar maanden geleden de website van een Wim T. Schippers fan begon (klik maar eens op de Stroomstoot button hieronder, dan krijg je een idee). Deze website heb ik al eerder aangehaald in mijn weblogbijdrage Fasten your seatbelts d.d. 31 mei 2005. Die weblogbijdrage heb ik omschreven in mijn chronologisch geordend archief als ‘een duizelingwekkende vlucht door mijn herinneringen’.

zo’n stroomstoot is voorbij voor ik het weet
opschrijven maar voor ik vergeet
waarom het ging

ABDUL IN DE WALLEVIS Vroeger dàcht ik er niet aan om het op te schrijven. Die stroomstoten wekten slechts mijn onrust op, ik deed er niets mee:
Het is circa 1981. Ik ben scholier op wat tegenwoordig het Rudolf Steiner College heet (aan de Vredehofweg te Rotterdam). Ik heet dan nog Wilco en in het kader van een snuffelstage kan ik terecht bij het antroposofisch magazine Jonas. Sinds het lezen van “Pietje Bell in Amerika” heb ik aan iedereen die het wel of niet wilde weten, meerdere malen aangegeven journalist te willen worden – de school kan mij voor een weekje plaatsen bij Jonas. Mijn uitvalsbasis wordt het huis van mijn grootouders van moeders kant, opa en oma Schippers (ouders van Wim T.). Ze wonen in Bussum en met een regionale buslijn kan ik in één keer naar een busstation in Amsterdam. Onderweg krijg ik zomaar een aantal van die stroomstoten (dat zijn mijn eerste herinneringen aan dat soort gedachtestromen). Ik weet niet wat ik er mee aan moet. Later zal ik nota bene nog een opleiding volgen aan de School voor de Journalistiek te Utrecht. Na ruim een half studiejaar hou ik het daar voor gezien.

GEDACHTEN VAN ANDEREN? NOU, NIET DUS Een paar jaar geleden. Ik heb die stroomstoten nog steeds. Tijdens verschillende sessies met een psycholoog (van dezelfde praktijk als mijn huidige psychiater) omschrijf ik die stroomstoten als de ‘gedachten van anderen’ die in mijn eigen hoofd opkomen. Nou, niet dus. Het zijn gewoon mijn inspiraties, ingevingen, hersen-spinsels zo je wilt, die ik inmiddels kan ont-wikkelen met een breipen en vormen tot een stukje (vandaar die wollige taal af en toe :-). Dat ontwikkelen zorgt voor orde in de chaos. Dáarom is het een eerste levensbehoefte. “Anders word ik gek,” zeg ik in mijn weblogbijdrage Van Zwarte Piet tot Zwarte Steen d.d. 19 november 2005.

HET VERBAND VAN EEN LITTEKEN EN DE HUMOR ERVAN Vermoeiend blijft het sowieso, hoor. Overal zie ik verbanden, vaak zie ik daar de humor wel van in, want soms gaat het wel èrg ver. Oké, één voorbeeld tot slot van zo’n gek verband (al eerder aangehaald in Fasten your seatbelts, die duizelingwekkende vlucht door mijn herinneringen, maar niet met zoveel details en niet zo gestructureerd):

Op mijn rechterslaap heb ik een groot litteken, dat ik kreeg door een ruzie met een medeleerling toen ik net nieuw was op de Vrije School (Rudolf Steiner College) aan de Vredehofweg te Rotterdam. Deze leerling heet Arne en is tegenwoordig piloot bij, èn eigenaar van, het Florida Flight Training Center www.fftc.info*. Inderdaad, die vliegschool waar… Zal ik hem eens een mailtje sturen? Ik ben benieuwd wat hij vindt van mijn keuze voor islam en van mijn weblog die over die keuze gaat. Ik hou je op de hoogte, incha Allah. Dit kan heel interessant worden…

* web.archive.org/web/20051017080055/http://www.fftc.info/employees.asp