donderdag 1 juni 2006

Zeker salaat doen

Gisteren, in  de loop van de middag. Kiné hoort me de iqama doen en onderbreekt me direct.

"Papa! Ik wil ook meedoen met bidden!"

"Oké meid, ga maar gauw de japp doen, dan zie ik je zo."  

[japp is Wolof voor de woedoe, de rituele wassing]

"Maar papa, ik moet zo nodig. Als ik nu de japp ga doen en daarna naar de wc, dan moet ik daarna wéér de japp doen." Mash’Allah, ze is al goed op de hoogte.

"Meisje, als je nu eerst je kleine boodschap gaat doen en daarna pas de japp?"

Daar had Kiné nog niet aan gedacht. Met een glimlach op haar gezicht gaat ze wc-waarts. Kletsnat van de japp komt ze even later terug en met verve volgt ze mijn bewegingen tijdens het bidden. Vaste prik is de zikr na afloop met één gebedsketting voor ons beiden.

"Nu moet je me leren bidden, papa!" zegt ze plots.

Stomverbaasd, ze heeft net immers meegebeden, ga ik in op haar verzoek en neem nog even de bewegingen door die bij het gebed (salaat) horen.

"Zo, nu ga ik zelf bidden!" Kiné spreidt haar eigen kleedje, ze brabbelt iets wat op de iqama lijkt en gaat van start. Zo doet haar eigen willetje haar bidden op eigen houtje: pure imaan. Mash’Allah!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Zeg 't maar

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.