Àllaaji, ñaanal ma!

Zo in de beschutting van de achtertuin stijgt de temperatuur tot subtropische hoogten en gaan de gedachten als vanzelf naar Senegal, zeker bij het luisteren naar een CD van Orchestra Baobab (de nieuwe bezetting met Assane Mboup). Afro-Cubaanse klanken mengen zich met het geruis van de wind en het gespetter van Kiné in het opblaasbadje.

De CD is gestopt en in de stilte mijmert Ndoya een eind weg en belandt in post-hajj Senegal. Na voltooiing van de bedevaart naar Mekka en de aankomst op het vliegveld van Dakar-Yoff, waaieren de verse pelgrims uit over het land. Vaste prik is de doortocht over de Route de Rufisque die deel uitmaakt van de Route Nationale die de hoofdstad Dakar met de rest van het land verbindt. Het lijkt wel een intocht, met een haag van gelovigen langs de route. Maar zij juichen niet toe…

Een auto of een mini-bus met pelgrims zie je al van verre komen. Tijdens de doortocht in Rufisque wordt deze meerdere malen tot stoppen gemaand. De inzittenden kennen de traditie, zij stappen dan uit of blijven op hun stoel en doen de raampjes open. "Àllaaji, ñaanal ma!" Hajji, doe een smeekgebed voor mij. "Amiin, yaa Rabbil 'Aalamiin". Uitbarstingen van geloofsvreugd en godsvrucht doen de hete lucht trillen. Werkelijk een warm bad van welkom!

Hoe was ‘t tijdens de tawaaf rondom de kaaba?
Hoe was ‘t  op de vlakte van Arafat en op de Berg van Genade?
Hoe was de drukte bij de jamraat en het steentjes gooien?
Hoe ìs het om opnieuw ter wereld te komen?
Iedereen wil uit eerste hand de verhalen horen…

Weer zo’n voorbeeld van hoe islam is verankerd in het dagelijkse leven van Senegal. Een pelgrim die terugkeert naar Néderland, ziet een land waar alles nog steeds ‘zijn gangetje’ gaat. Alsof er niets gebeurd is. Dat hij herboren is, kan hij alhamdulillah wèl delen met zijn familie en vrienden. Zo komt hij tòch terecht in een warm bad waarin hij zijn ervaringen kan delen, een ceremonie waarvan koranrecitatie natuurlijk deel uitmaakt. Al-Qur’ân, dè bron waarmee je je dorst kan lessen.