Tree van ongelakt hout

De gewoonte om Allah te loven na het niezen, middels het zeggen van "Alhamdulillahi Rabbil-'Aalamien" (Alle lof aan Allah, de Heer der Werelden), zit er al helemaal in bij mij. Zo zijn er meer zinnen die een moslim in zijn dagelijks dient te formuleren, zoals een smeekbede voorafgaand aan de ghoesl (rituele douche) - dat gaat bij mij ook als vanzelf. Maar die éne zin, "Bismillah" (In de Naam van Allah), die wij moslims horen te zeggen bij alles wat we (beginnen te) ondernemen - juist díe zin komt bij mij nog steeds niet als vanzelf. Astaghfiroellah (moge Allah het mij vergeven), en dat ruim twintig jaar na mijn bekering!

Soebhanallah (Heilig is Allah)!

Vanmiddag begin ik iets te ondernemen: een lamp vervangen in de gang. Ik pak een trap erbij die al járen in mijn tuin is gestald en nauwelijks gebruikt wordt: een overwoekerde trap van ongelakt hout dat de hitte van vele zomers en de vorst van vele winters doorstaan heeft. Misschien had ik "Bismillah" moeten zeggen, Wie weet; maar wanneer ik met mijn mash'Allah volle gewicht op de tweede tree van de trap sta, breekt deze tree af. Alhamdulillah houdt mijn dochter Kiné de trap vast en gebeuren er geen ongelukken. Misschien had ik eerst moeten afkloppen ;-)