zondag 24 december 2017

Mijn kerstverhaal


Het is vandaag precies negentien jaar geleden. In de vroege ochtend van 24 december 1998 rol ik gekleed en wel mijn bed uit in het appartement te Purmerend waar ik op dat moment al enkele maanden woonachtig ben. Uitgeput van het geregel van de dag ervoor, zet ik mij schrap voor de laatste loodjes van de voorbereiding van de overkomst (vanuit Rufisque, Senegal) van mijn vrouw Ndoya, mijn ruim drie jaar oude dochtertje Yande en mijn bijna één jaar oude zoontje Ahmed.

Zonder ontbijt genomen te hebben, storm ik naar de dichtsbijzijnde winkel waar ze telefoonkaarten verkopen. Gewapend met twee kaarten en de nodige papieren installeer ik mij in de eerste de beste telefooncel. Afwisselend neem ik contact op met de Nederlandse ambassade te Dakar en de IND, als soort een intermediair. De IND zou een fax hebben gestuurd naar de ambassade, een fax waarmee Ndoya en de kids groen licht zouden kunnen krijgen. De ambassade kan niets vinden, de IND stuurt de fax nog eens een keer. Nòg ontvangt de ambassade niets. Dan informeer ik of de ambassade misschien nog een ander faxnummer heeft dan bekend is bij de IND. De ambassade geeft mij de nummers van hun twee faxen, ik geef ze door aan de IND (mijn contactpersoon daar kent mij inmiddels goed :-) en nogmaals gaat de fax erdoor. Dan bel ik voor de -tigste keer de ambassade. Of de fax in goede orde is ontvangen? Ja, dus. Wat nu? Tja, kan uw vrouw nog voor sluitingstijd om twaalf uur van de ambassade bij ons zijn, om de nodige papieren te tekenen en de visa in haar paspoort te plaatsen? Ja, zeg ik (maar zeker weten doe ik het niet).

Ndoya krijgt een telefoontje van mij terwijl ze druk bezig is met het laten vlechten van haar haar. Die avond zal ze met vriendinnen naar een feest gaan. Maar de fax steekt daar een stokje voor. Stop met alles wat je aan het doen bent, zeg ik haar, wanneer ze opneemt, en ga onmiddellijk naar de ambassade. Neem de kinderen mee, neem ergens onderweg pasfoto’s van jullie allemaal en dan linea recta naar de ambassade. Wie weet kun je morgen naar Nederland komen. Ndoya met haar halve hoofd vol vlechten doet gauw een hoofddeksel op en gaat vanuit Rufisque met de kinderen naar Dakar.

Vanaf station Purmerend-Overwhere neem ik de trein naar Amsterdam en ga met de tram naar de Albert Cuyp markt, vlakbij De Nederlandsche Bank (mijn werkgever op dat moment). Ik baan mij een weg door het marktpubliek en loop een belhuis binnen. Ik neem weer contact op met de ambassade en zeg dat mijn vrouw al onderweg is.

Ndoya moet vanuit Rufisque helemaal naar Dakar. Ze neemt een taxi maar toch duurt het lang, want de enige doorgaande weg naar Dakar (achtentwintig kilometer verderop) zit potdicht. Net op tijd arriveert ze op de ambassade om de nodige formaliteiten af te handelen. De ambassade kan echter niet direct de visa in haar paspoort plaatsen (ik ben vergeten wat nu ook al weer de kink in de kabel is geweest). Ndoya wordt gevraagd om later terug te komen. De ambassade blijft speciaal voor haar open, dit tot groot ongenoegen van de Senegalese bewaker die al lang thuis bij vrouw en kinderen had willen zijn. Wanneer ze tegen tweeën terugkomt, krijgt ze de langverwachte visa in haar paspoort (een Schengen-visum en een visum voor Nederland).

Ik spring een gat in de Nederlandse lucht wanneer ik het goede nieuws hoor. Ik ga direct de tickets kopen, zeg ik tegen Ndoya. “Tot morgen!”

Ndoya stomverbaasd, ze kan zich dan nog niet realiseren dat ze incha Allah binnenkort het vliegtuig naar Nederland kan nemen. Ze heeft inmiddels Rufisque verlaten en heeft met onze kinderen haar intrek genomen bij een nicht in Dakar, lekker dicht bij het vliegveld. Met geld dat ik haar met een money transfer heb opgestuurd, koopt ze wat kleren die ze met de kou in Nederland nodig zal hebben.

Vanaf de Albert Cuyp markt neem ik een taxi naar een reisbureau. Dagen eerder heb ik al het nodige geld geparkeerd op mijn courante rekening, voor het geval dat. Inmiddels is het al in de loop van de middag van de vierentwintigste december anno negentienhonderdachtennegentig. Binnen in het reisbureau staat een lange rij. Ik sluit achteraan wanneer blijkt dat ik onder geen enkele voorwaarde voorrang krijg, welk verhaal ik ook heb. Rond drie uur ben ik dan eindelijk aan de beurt. Ik leg het verhaal uit aan de dienstdoende reisadviseuse. Ze gaat direct aan de slag, maar krijgt voortdurend nul op het rekest. Het is al ruim na twaalven en de kantoren van vele luchtvaartmaatschappijen zijn al gesloten in verband met komende kerstavond. Met Air France blijkt het nog te kunnen. Ik moet wel voor 16 uur hebben betaald, anders lukt het niet meer om die vlucht van vanavond te nemen. Tien voor vier ben ik dan de gelukkigste man ter wereld. Met trillende vingers toets ik mijn pincode in. “Akkoord met bedrag?” Hè hè, natúurlijk. Ik klik op OK, gris mijn papieren en het bonnetje van de tafel en neem weer een taxi terug naar de Albert Cuyp.

Ndoya krijgt van mij te horen dat ze tegen middernacht plaatselijke tijd het vliegtuig naar Nederland kan nemen (via Parijs). Ga alsjeblieft uren van tevoren naar het vliegveld om er zeker van te zijn dat alles goed gaat, zeg ik haar. Het is haar eerste keer met het vliegtuig en niet lang voor vertrek arriveert ze pas op het Aeroport Leopold Sedar Senghor, haalt daar de tickets op die ik in Amsterdam heb betaald en wacht met Yande en Ahmed tot ze aan boord kan.

In de nacht van 24 op 25 december (kerstnacht dus) bevinden Ndoya, Yande en Ahmed zich noch in Senegal, noch in Nederland, maar ergens kilometers hoog in een vliegtuig. Ndoya heeft het zwaar, aan slapen komt ze niet toe. Yande ligt onder een dekentje uitgestrekt op twee stoelen en slaapt als een roos maar Ahmed schreeuwt om aandacht. In de business class zitten leden van van de Senegalese muziekgroep Setsima ze zijn onderweg naar Frankrijk voor een serie concerten. De leadzanger Alioune Mbaye Nder begeeft zich onder de reizigers van de toeristenklasse en heeft uiteraard direct veel aanspraak. Hij ziet dat Ndoya het moeilijk heeft en neemt haar wat zorgen uit handen, Ahmed in dit geval. Gezeten op de schoot van Nder geeft Ahmed Ndoya zo een adempauze.


[SN+NL] Tegen acht uur ‘s morgens vroeg, eerste kerstdag, komen Ndoya, Yande en Ahmed aan op Schiphol. Yande ziet mij als eerste en begint te dansen als ze voor me staat. Ahmed vind mij maar eng (wie is die man, lijkt hij te denken) en begint te huilen. Ja, dit is de start van een mooi samenzijn. God zij dank.

____________________________________


Zo’n vijftien maanden later, op 4 maart 2000, wordt (in Zutphen) Kiné geboren. Al is zij geboren in Nederland, ze beschouwt zich zeker als een Senegalese. Vrijdag 2 december 2011 hadden we Harald Doornbos op bezoek. In aanwezigheid van Kiné vertelde ik hem dat Yande en Ahmed in de stad Rufisque, Senegal, zijn geboren, maar Kiné in Zutphen, “in de slaapkamer hierboven”. Ik heb nog nooit zó’n boze blik gezien van Kiné :-) Snel verklaar ik aan Harald dat we vlak voor de bevalling de slaapkamer tot Senegalees grondgebied hebben verklaard. “Kiné is dus gewoon Senegalese”. Kiné weer hélemaal blij :-)

zaterdag 2 december 2017

Mijn weblog bestaat vandaag precies 14 jaar

Vandaag bestaat mijn weblog precies 14 jaar. Hier vind je screenshots uit de periode 2003-2017. In 2011 zou “Web-log.nl” (waar mijn weblog als sinds het begin was ondergebracht) worden omgezet naar “Weblog.nl”. Dat ging niet zonder slag of stoot. Eind 2012 waren er nog steeds problemen en zou Sanoma (eigenaar van “Weblog.nl”) de stekker eruit trekken. Ik heb toen op tijd al mijn weblogbijdragen gedownload op mijn PC, om vervolgens - in alle rust - alles met de hand te verhuizen naar Blogspot.nl/Blogger.com (copy/paste van de grijze tekst die vervolgens opnieuw moest worden opgemaakt - inclusief afbeeldingen). Helaas was het niet mogelijk om alles in één bulk te verhuizen. Het meest tijdrovende werk was het vervangen van alle interne urls (links die verwijzen naar een andere plek op hetzelfde weblog) omdat die immers na de verhuizing niet meer zouden werken. Na een paar maanden noeste arbeid mash’Allah had ik dan in 2013 eindelijk weer een weblog dat ècht ‘up and running’ was - en nog steeds ìs.

Alhamdulillahi Rabbil-Aalamien :-)


maandag 20 november 2017

Voltaren: Bidden blijft een plezier

Moslim in 'julûs' (bron: icnn.faithweb.com)
Het gebed (salaat): vijf keer per dag op mijn knieën voor mijn Schepper is mij altijd een genoegen.

Afgelopen vrijdag: pijn in mijn linkerknie vergalt het plezier. Knielen is nu een hele operatie: om het dragelijk te maken zit ik tijdens 'julûs' niet met mijn volle gewicht op mijn onderbenen maar 'zweef' ik er net boven. Da's niet relaxed.

Het weekend besteed ik aan rampscenario's de revue laten passeren (daar ben ik heel goed in, in mijn verbeelding zie ik mij al in een ziekenhuisbed).  Ook werk ik een paar strips discount-ibuprofen weg.

Vanochtend toch maar de huisarts gebeld. Het consult is al een uur later. Er blijkt niets geks aan de hand met mijn linkerknie.
"Het zouden geïrriteerde pezen kunen zijn," zegt de huisarts en schrijft Arnica-zalf voor.
"Mag ik mijn knieën nu gewoon belasten?" vraag ik bezorgd.
"Zaak is om voorlopig niet te bidden op een harde ondergrond."
"Ik heb mijn gebedskleed."
"Dat geeft niet genoeg ondersteuning. Heb je een schuimmatje thuis?"
"Ik heb zo'n knielmatje voor in de moestuin. Die leg ik dan wel op de plek van mijn gebedskleed waar mijn knieën neerkomen. En trouwens dat Arnica is mij te alternatief; ik koop wel Voltaren emulgel bij de Appie."
"Voltaren, dat kan ook."

Het is nu maandagavond en alle lof aan Allah de pijn is een stuk minder dankzij de emulgel. Dat knielmatje helpt ook, al is het wel een kwestie van goed mikken waar mijn knieën terecht komen.





UPDATE D.D. 26 JUNI 2018:
Laatst een teamuitje gehad. Tijdens een misstap kreeg mijn linkerknie een optater. De pijn was weer helemaal terug (was nooit helemáal weg, ik heb maanden mijn linkerknie moeten ontzien). Ibuprofen liquid caps 400 (de Kruidvat discount-versie van Advil liquid caps) bracht verlichting, maar bidden deed ik voorlopig weer zittend op mijn bureaustoel. Gisteren voor €9,99 een kniebandage gekocht bij de Lidl (Sensiplast knee brace) en vanochtend voor het eerst sinds weken weer de salaat verricht zoals het hoort: op mijn bidkleed (en niet op mijn bureaustoel die er moeite mee heeft zich aan de gebedsrichting te houden :-). NB: Zitten op mijn onderbenen ('julûs' - zie bovenaan deze bijdrage) kan kan ook weer. Yesss! Alhamdulillahi Rabbil-'Aalamien.

vrijdag 27 oktober 2017

Leesvoer. Jammie!

klik op de afbeelding voor een groter formaat
Vandaag ontvangen: "Verzamelde Werken, Deel 1: Smeekgebeden en redevoeringen"* van El Hadji Abdoul Aziz Sy (bijnaam: Dabakh, 'de Goede'). Het boek bevat gebeden in versvorm, aangevuld met redevoeringen, waarin verschillende onderwerpen behandeld worden vanuit een mystieke invalshoek. Deze gebeden zijn in het originele Arabisch, voorzien van een Franse vertaling.

klik op de afbeelding voor een groter formaat
Alle lof aan Allah, het merendeel van het Arabisch is gevocaliseerd (voorzien van klinkers, dat zijn de streepjes en krulletjes boven en onder het schrift): dat maakt het een stuk makkelijker voor mij om de originele versies van de gedichten te lezen, en niet te vergeten: uit te spreken. Het zijn ruim duizend bladzijden (inclusief alle bijlagen), dus hier ben ik incha Allah wel even zoet mee. Dat wordt lezen geblazen. Yalla!

* Besteld bij de FNAC: livre.fnac.com/a9537578/Abdulaziz-Sy-Diwan

vrijdag 13 oktober 2017

De Dertiende

Járen geleden zocht ik uit pure nieuwsgierigheid op wat het dertiende vers van het dertiende hoofdstuk van de koran is. "Wie weet heeft het een link met wat we via film en televisie op ons bord krijgen daar waar het Vrijdag de Dertiende betreft," denk ik. "Horror, rampen, dat soort dingen." Wat denk je? Kom ik daar terecht bij soera 13 “De Donder” waar Allah (soebhana wa ta’ala) in aya 13 zegt dat Hij treft wie Hij wil met Zijn bliksems. Mash’Allah…

Luister via onderstaande player naar koranvers 13:13 terwijl je een Engelstalige uitleg meeleest. Het gebruikte beeld is een fragment van de korte film “Tornado” (Calvin Productions, U.S. Weather Bureau e.a.) archive.org/details/tornado

www.youtube.com/watch?v=h2Lq_Agwm2Y

dinsdag 3 oktober 2017

Wintertijd vanaf zondag 29 oktober 2017 (denk aan de aanpassing van de gebedstijden!)

Ja, dat wordt weer wennen. In de nacht van zaterdag 28 op zondag 29 oktober 2017 gaat de wintertijd in en wordt om 03.00 uur de klok teruggezet naar 02.00 uur; zo duurt deze nacht, door menselijk ingrijpen, een uur langer dan normaal. LET OP! Zondag 29 oktober a.s. zijn de gebedstijden dus een uur vroeger dan de dag ervoor!

De mens probeert de tijd naar zijn hand te zetten, maar uiteindelijk is het alleen Allah, Heilig en Verheven, die Tijd heeft geschapen.
Hij is het, Die de zon tot een stralend licht maakte en de maan tot een helder licht en er stadia voor verordende, zodat gij het getal der jaren en het berekenen (van de tijd) mocht kennen. Allah heeft dit niet dan in waarheid geschapen. Hij zet de tekenen uiteen voor een volk, dat wil weten. (soera 10, aya 5)

zondag 9 juli 2017

In een notendop

Voor het slapengaan luister ik naar de koran; dat geeft
rust

In de ochtend reciteer ik meerdere malen het Troonvers; dat geeft
energie

Elke dag gedenk ik mijn Schepper; dat zorgt voor
focus


Vijf keer per dag verricht ik het gebed: een training in
discipline

Dàt is nu islam-in-mijn-dagelijks-leven in een notendop.
Ik zou niet meer zonder kunnen.

zaterdag 3 juni 2017

Reciteersmurf

Dat was even schrikken, gisteravond laat. Ik luister naar koranrecitatie; plots krijgt de recitant het op zijn heupen en klinkt hij als een smurf. Afdeling techniek van Dunyaa FM te Dakar, Senegal (waar ik op dat moment op ben afgestemd), heeft het pas laat in de gaten en dus zap ik naar één van de andere Senegalese radiostations die bereikbaar zijn via radio.garden. Hieronder een fragment van de recitatie:

archive.org/details/ScreenRecord20170602231410

dinsdag 9 mei 2017

Gebedsketting geknapt

Vanochtend tussen twee zikr-sessies in. Ik zit op mijn bank in de woonkamer. Voor mij op een lage tafel liggen wat spullen die mij storen bij het gedenken van Hem. Met mijn kurus (gebedsketting) nog in de rechterhand sta ik op met de intentie die spullen naar de keuken te brengen. Blijft mijn kurus haken tussen de bankzitting en de -leuning! Kralen rollen over de grond. Alhamdulillah heb ik nog wat reserve-kettingen en even later kan ik weer verder. Voor mij is elke nieuwe dag pas ècht begonnen na het ochtendgebed, een ontbijt en uitgebreide zikr-sessies (in die volgorde).



vrijdag 5 mei 2017

Bidden in vrijheid

Schindler's List heb ik al een aantal malen gezien. Zo ook gisteren. Gelukkig werd deze film zònder onderbreking door reclameblokken uitgezonden. Iedere keer dat ik deze film zie, treft het mij als een mokerslag en zijn er altijd bepaalde scènes die mij bijblijven; wat deze keer bij mij blijft hangen is de viering van de sabbat (zie video onderaan deze weblogbijdrage).

"Alhamdulillah, dankzij hen die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid kan ik in vrijheid mijn geloof belijden," gaat er direct door mijn hoofd heen bij het zien van deze sabbat-scène. Na afloop van de film doe ik de rituele wassing, haal ik het avondgebed in (door het kijken naar de film schoot die er bij in), direct gevolgd door het nachtgebed.

Soms wanneer ik het gebed verricht gaat dat op de "automatische piloot" wanneer ik vermoeid ben of afgeleid. Gisterenavond niet!

www.youtube.com/watch?v=xOcOtmsTSl0
www.youtube.com/watch?v=X2sidwnr9zQ

woensdag 12 april 2017

Ayatul Kursi. Niet vergeten.

Astaghfiroullah, in het verleden kende ik meer kleine soera's uit mijn hoofd dan nu. Mash'Allah, ik hecht aan de vijf dagelijkse gebeden (salaat), daarom verricht ik ze nog steeds voor Hem, maar daarbij gebruik ik de laatste jaren steeds dezelfde korte soera's (Ikhlaas, Asr, Kafirûn, Kawthar). Dat kan beter! Daarom ben ik (weer) begonnen in mijn boekje "Juz Amma" waarin de korte soera's van het laatste deel van de koran staan, compleet met de uitspraak in latijns schrift - zie foto onder deze alinea (check 85:14 waarin Allah's Naam "Al-Wadûd" - de Liefderijke - voorkomt!).

klik op de afbeelding voor een groter formaat

Dit boekje heb ik sinds mijn tijd als 'verse moslim' en dat is ook wel te zien. Subhanallah, éénenntwintig jaar na aankoop liggen de meeste bladzijden los, al was de rug van het boekje verstevigd met gaffer-tape.

[Bijna vier jaar geleden had ik ook zo'n opleving van mijn geloofsbeleving - lees mijn weblogbijdrage Koran luisteren en meelezen van 21 juli 2013 - maar nu is het mijn intentie om niet alleen te luisteren, mee te lezen maar ook meer korte soera's uit het hóofd te leren. Yalla!]

Dan besef ik dat ik één belangrijke soera, of eigenlijk een aya, nooit uit mijn hoofd heb geleerd. Ayatul Kursi. Het Troonvers. Vers 255 van het tweede hoofdstuk van de koran. Het hangt al járen aan de wand van mijn huiskamer, nota bene (zie foto). Via Senegalese Facebook-pagina's die ik volg, heb ik recentelijk gemerkt dat Het Troonvers vaak wordt gebruikt bij aanbidding, buiten de salaat om. Een aya die zó belangrijk is in het leven van mensen, die wil ik ook kennen!

In Google Play vind ik een app waarmee je gemakkelijk de Ayatul Kursi kunt leren, indien gewenst woord-voor-woord. Het is in de eerste plaats bedoeld voor kinderen, maar dat mag de pret niet drukken.

play.google.com/store/apps/details?id=com.quranreading.learnayatulkursi

Ayatul Kursi, daar gaat echt een kracht van uit. Na enkele malen hardop meelezen met de app (zie video hieronder) wil ik niet stoppen. Dus ga ik nog even door. Hier krijg ik een echte energie-boost van! Wanneer ik het goed genoeg uit mijn hoofd ken, zal ik incha Allah de Ayatul Kursi ook deel laten uitmaken van mijn salaat, tezamen met andere korte soera's uit de Juz Amma. Laat ik ze niet meer vergeten. Bismillahi Rahmaani Rahiem...

archive.org/details/Learning_Ayatul_Kursi


bekijk de video beeldvullend om zo de tekst beter te kunnen lezen


UPDATE D.D. 19 APRIL 2017, 14.45 UUR:
twitter.com/AbdulwadudLouws/status/854436673123385344

zondag 26 maart 2017

Van wintertijd naar zomertijd. Da's wennen!


Da's ècht even wennen. Vannacht is er een hap uit deze zondag genomen en hebben we vandaag een dag van maar 23 uur. We zijn van wintertijd naar zomertijd gegaan. Dat betekent ook dat de gebedstijden voor ons moslims zijn aangepast; ten opzichte van gisteren zijn de gebedstijden van vandaag (ruim) een uur láter. Mocht ik daardoor straks een gebed tè vroeg verrichten, dan is dat geen probleem - dan beschouw ik dat gebed als een vrijwìllig verricht gebed (extra zegeningen, incha Allah ;-) en zal ik later op de juiste tijd gewoon het verplichte gebed doen.

zondag 19 maart 2017

Zomertijd (vanaf 26 maart 2017)

Info: nl.wikipedia.org/wiki/Zomertijd
Denk erom bij het verrichten van je vijf dagelijkse gebeden (salaat): vanaf zondag 26 maart a.s. is het incha Allah weer zomertijd. De gebeden zijn die dag een UUR LATER ten opzichte van de gebedstijden van de dag ervoor. Door menselijk ingrijpen wordt het "later" donker, maar uiteindelijk komt de Tijd alleen van je Schepper.
 
Koran 10 : 5
"Hij is het, Die de zon tot een stralend licht maakte en de maan tot een helder licht en er stadia voor verordende, zodat gij het getal der jaren en het berekenen (van de tijd) mocht kennen. Allah heeft dit niet dan in waarheid geschapen. Hij zet de tekenen uiteen voor een volk, dat wil weten."

www.islamicity.com/MOSQUE/ARABICSCRIPT/AYAT/10/10_5.htm

dinsdag 28 februari 2017

Carnaval in Senegal




Deze foto kreeg ik vanochtend toegestuurd vanuit Senegal via Whatsapp. De 5% rooms-katholieken in dat land vieren nu carnaval, maar de rest (waarvan 90% moslim, zoals het meisje op de foto) doet vrolijk mee. Er wordt zeker gehost, maar niet op een klassieker van de gebroeders Ko, een gouwe ouwe van André van Duin of de laatste samba-hit uit Brazilië. Senegal heeft zijn eigen feestmuziek. Eigenlijk hebben Senegalezen altijd wel een reden voor een feest; daar hebben ze carnaval niet voor nodig :-)

maandag 27 februari 2017

Voorlopig zittend bidden [UPDATE]



Alhamdulillahi Rabbil 'Aalamien. Door een paar gekneusde ribben is het bidden (salaat) zoals het hoort nu niet te doen. Herstel neemt zo'n zes weken in beslag. Dus voorlopig bid ik zittend op de bureaustoel bij mijn PC. "Allahu akbar!"

UPDATE D.D. 7 MAART 2017, 16.00 UUR:
Een kwartiertje geleden. Tijd voor het middaggebed. Net klaar met de rituele wassing (wudu) kom ik de woonkamer binnen. Dochter Kiné heeft het in de gaten en zet even de DVD op pauze (ze kijkt haar favoriete serie). Ik loop naar mijn bidhoek (bij mijn PC, waar ik deze update nu schrijf), ik zeg de iqama en besef dan dat ik zojuist mijn bidkleed heb gepakt; ik heb er nog niet bij stilgestaan of ik het gebed (salaat) weer kan verrichten zoals het hoort. Ik onderbreek mezelf en zeg tegen Kiné dat het misschien een teken is dat ik uit gewoonte mijn bidkleed heb gepakt. Misschien kan het gewoon weer. "Vast!" zegt ze uit volle overtuiging.
Ik zeg opnieuw de iqama en ik begin te bidden. Het gaat goed, mash'Allah. Mijn knie is nog wat beurs, maar met wat steun van mijn bureaustoel die naast mij staat wordt het nederwerpen voor Hem (sujud) geen pijnlijke gebeurtenis voor mijn knie. En geen pijn in mijn ribbenkast meer - ik voel nog wel wat, maar het is meer alsof er iets in de weg zit. Nou, daar kan ik mee leven bidden. Alhamdulillah!

dinsdag 14 februari 2017

Wat een openbaring: Radio.Garden!



In het najaar van 2006 ontdekte ik een archief met opnames (44 mp3s) van serigne Abdoul Aziz Sy "Dabakh" (ook gespeld als "Dabaakh"), van 1957 tot 1997 was hij geestelijk leider van de grootste tijani broederschap van Senegal, met als 'hoofdstad' Tivaouane. Ik was helemaal weg van de manier waarop Dabakh uit de koran reciteerde, met name aan het begin van mp3 no. 27 (zie YouTube player bovenaan deze bijdrage).

Sindsdien heb ik deze manier van reciteren (met een heel bijzondere intonatie, luister maar) altijd aan de persoon van Dabakh verbonden. Het wijkt zó af van de manier waarop ik koranrecitatie gewend ben. Vaak genoeg heb ik mij afgevraagd: "Zijn er nog meer die zo het Woord van Allah voordragen?"

In januari 2017 ontdek ik radio.garden. Dat is een bijzondere manier van radio luisteren, door het draaien aan de wereldbol ontdek je dúizenden radiostations van over de hele wereld. Zo ontdek ik drie streams van een tijani website uit Soedan. De koran stream van deze website laat 24 uur per dag koranrecitatie horen (zie player onder deze alinea) dat wel heel erg overkomt met de manier waarop Dabakh aan het begin van mp3 no. 27 reciteert. Mash'Allah! Ik heb dit station direct bij mijn favorieten opgeslagen.

UPDATE D.D. 28-03-2017: Ten opzicht van onderstaande video is de URL van dit station inmiddels aangepast. De nieuwe URL is: radio.garden/live/omdurman/zawiyah-tijaniyyah-quran



Check Tivaouane ook op Radio Garden
(streams met koran, religieuze gezangen en exegese):
radio.garden/live/tivaouane/asfiyahi-fm